Opgebrand! Het einde? Of een nieuw begin?

Goed nieuws voor iedereen die een burn-out heeft of er mee te maken kreeg! Het jarenlang gevecht tegen allerlei vooroordelen, onwetendheid en onbegrip wordt bekroond met erkenning door de wetgever. Een positieve wending.
Vanaf 1 september 2014 hebben werkgevers de plicht om een preventief beleid te voeren om een burn-out bij hun werknemer(s) te voorkomen. De werknemer op zijn beurt, zou nu beter geholpen moeten worden.

Burn-out wordt uit psychologisch oogpunt eerder als een stress-gerelateerde aandoening gezien. Jan met de pet ziet het vooral als een ‘probleem tussen de oren’. Voor hem is die rare aandoening vooral een blijk van zwakte. “Hij kan de stress niet meer aan” of “Ze weet niet om te gaan met de eisen die er tegenwoordig aan een job gesteld worden”.
Dit soort versimpelingen van de werkelijkheid voert de druk verder op en legt de lat nog hoger. Want niemand wilt een zielepiet zijn of de zwakke schakel in de keten. De ratrace blijft duren en we houden zo lang mogelijk de schijn op dat het voor ons wél nog gaat. “Die ánder heeft afgehaakt, maar ik ben sterk. Mij zou dat nooit overkomen! Het leven is nu eenmaal hard en de ánder heeft ‘the survival of the fittest’ helaas niet overleefd…” wordt cynisch besloten.

 “Steeds makkelijk outen allerlei tv-sterren, bekende Vlamingen en Nederlanders, ministers en andere bekende figuren zich.“

Dat het begrip burn-out als zodanig in deze wetgeving staat opgenomen, is een goede zaak voor iedereen die ermee te maken had of nog heeft. Je ziet dat er gelijk meer debat over gevoerd wordt. Steeds makkelijk outen allerlei tv-sterren, bekende Vlamingen en Nederlanders, ministers en andere bekende figuren zich en durven ze toe te geven dat ook zij het al eens zwart voor de ogen kregen. Ze helpen mee het taboe te doorbreken. Een burn-out is niet langer iets van de zwakkeling maar een crisismoment in het leven van mensen die blijken met veel passie te werken. Alleen moeten ze een nieuw evenwicht vinden in hun leven.

Is met deze nieuwe wet de strijd dan gestreden? Nee!
Het is een bescheiden begin om dit gezondheidsprobleem van deze eeuw uit de taboesfeer te halen. Het is een begin om te komen tot betere begeleiding van mensen met een burn-out of met symptomen ervan. Het is een stap vooruit om meer erkenning en goede en gepaste begeleiding te krijgen van dokters, artsen, ziekenhuizen, ziekenfondsen en alle andere betrokken instanties. Het is hopelijk een stimulans voor (universitaire) onderzoekscentra om terug meer te investeren in onderzoek naar oorzaken en mogelijke behandelvormen van stress- en energieproblemen. Het helpt om dit probleem op het werk bespreekbaar te maken en er ook iets aan te doen.

“De realisatie van deze wet kan tot ongewenste neveneffecten leiden.”

Toch zal de realisatie van deze wet in de praktijk ook ongewenste neveneffecten kunnen hebben.
Wat blijft er nog over van je positie, je loopbaan en je carrièrremogelijkheden als je op je werk inderdaad aan de bel trekt? Ben jij dan de lastige klokkenluider of is je werkgever blij met iemand die het signaal geeft dat het anders en beter moet?
Zijn werknemers met gezondheidsproblemen niet te vaak een (financiële) last voor hun baas? En is de werkgever er dan niet vooral op gebrand om die werknemer – van zodra de kans er is – de laan uit te sturen?
Zal er inderdaad ruimte groeien binnen bedrijven en organisaties om te leren van de alarmsignalen die de werknemer(s) durft uitzenden?
Worden gedreven werknemers met een burn-out die zich vaak met hart en ziel voor hun werk inzetten, niet liever afgeserveerd zodra ze ‘uitgeperst’ blijken. Of grijpt de werkgever deze crisis aan om te werken aan een ander en gezonder HRM-beleid?

Zeker zijn er werkgevers die wél bekommerd zijn om het welzijn van hun werknemer. Zeker zijn er bedrijven en organisaties die deze wet als positief instrument zullen gebruiken om een aantrekkelijke en verantwoorde werkgever te zijn en te blijven. Dat zij een good practice mogen worden voor vele anderen!

“Welke blokkades moeten bij de werknemer en bij de organisatie opgeruimd worden?”

Wij, als Asisto, bieden werknemers én werkgevers begeleiding aan om oplossingen te vinden voor beide partijen. Hoe kan de werknemer die uitgeblust is, weer terug vanuit zijn talenten en zijn kracht gaan functioneren. Welke blokkades moeten bij hemzelf en bij de organisatie opgeruimd worden? Hoe kan de werkgever die diversiteit aan werknemers optimaal inzetten en al die talenten, competenties en mogelijkheden benutten tot een indrukwekkend resultaat?
We zijn beschikbaar om daar samen met u aan te werken.

Werkgevers, laat deze gedreven, hard-werkende werknemers niet aan hun lot over maar kom hen tegemoet! U zal ervoor beloond worden.

Werknemers, grijp in nu je nog kan. Of – als je al thuis zit – neem de tijd voor een grondig herstel en vraag hulp en begeleiding. Want er is hoop en een uitweg.

Een burn-out is geen einde maar het begin van iets mooiers, beters en sterkers! Voor de werknemer én de werkgever!

Gerelateerde nieuwsberichten van 1 september 2014 op http://www.deredactie.be:
Artikel: ‘burn-out nu ook wettelijk erkend’
Nieuwsitem 7-uur journaal: ‘wet verplicht werkgever tot aanpak burn-out’
Getuigenis: Karel Van Eetvelt